Home Cinema: L του Μπάμπη Μακρίδη

L του Μπάμπη Μακρίδη

Ένας άντρας ζει μέσα στο αυτοκίνητό του. Είναι 40 ετών και δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά όταν έχει, επιλέγει να τον περνά με την οικογένειά του. Συναντάει τη γυναίκα του και τα 2 παιδιά του συγκεκριμένες ώρες και ημέρες σε πάρκινγκ αυτοκινήτων. Η δουλειά του είναι να βρίσκει και να μεταφέρει το καλύτερο μέλι που υπάρχει σε έναν άντρα 50 ετών. Η εμφάνιση ενός καινούριου οδηγού οδηγεί στην απόλυση του άντρα.

Η ζωή του αλλάζει και θεωρεί παράλογο το ότι δεν τον εμπιστεύεται κανείς.

Ελλάδα, 2012, Εγχρωμη

• Παραγωγή: Αμάντα Λιβανού, Μπάμπης Μακρίδης
• Σκηνοθεσία: Μπάμπης Μακρίδης
• Σενάριο: Ευθύμης Φιλίππου, Μπάμπης Μακρίδης Ευθύμης Φιλίππου, από μία ιδέα του Γιώργου Γυιόκα για έναν άντρα που ζει στο αυτοκίνητό του)
• Φωτογραφία: Θύμιος Μπακατάκης
• Μοντάζ: Γιάννης Χαλκιαδάκης
• Μουσική: Coti K
• Πρωταγωνιστούν: Αρης Σερβετάλης, Μάκης Παπαδημητρίου, Ελευθέριος Ματθαίου, Νότα Τσερνιάφσκι, Σταύρος Ράπτης, Θανάσης Δήμου, Χριστόφορος Σκαμνάκη, Γιάννης Μποσταντζόγλου
• Διάρκεια: 87'
• Διανομή: Feelgood Enterntainment
• 
  
• Τεχνικά Χαρακτηριστικά
• Εικόνα: 1.85:1
• Ήχος: 5.1 Dolby Digital
• Γλώσσα: Ελληνικά
• Υπότιτλοι: Ελληνικά (ΑΜΕΑ), Αγγλικά

Continue

Trailer: Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά

«Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» της Ελίνας Ψύκου.

Continue

Αφιέρωμα: Σταύρος Τορνές

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΡΝΕΣ (1932 – 1988)

Ο Σταύρος Τορνές αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση έλληνα κινηματογραφιστή. Γεννήθηκε στο Γαλάτσι το 1932 και πέθανε το 1988, αφήνοντας ανολοκλήρωτο ένα πρωτότυπο κινηματογραφικό έργο.

Σπούδασε κινηματογράφο στη σχολή Ιωαννίδη το 1957. Αρχίζει να δουλεύει στον κινηματογράφο κάνοντας διάφορες δουλειές. Δουλεύει και ως βοηθός σκηνοθέτη αλλά και ως ηθοποιός. Το 1967 σκηνοθετεί μαζί με τον Κώστα Σφήκα την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, "Θηραϊκός όρθρος". Αμέσως μετά εγκαταλείπει την Ελλάδα λόγω δικτατορίας και πηγαίνει στην Ιταλία. Στην Ιταλία ο Τορνές ασχολείται δραστήρια με ότι έχει σχέση με τον κινηματογράφο. Παίζει σε πολλές ταινίες, γράφει σενάρια, συμμετέχει σε πολλές καλλιτεχνικές κινήσεις. Το 1973 επισκέπτεται κρυφά την Ελλάδα και γυρίζει ένα μικρό ντοκιμαντέρ, το "Φοιτητές", γύρω από την αντιδικτατορική δράση των φοιτητών στην Ελλάδα.
Για ένα διάστημα ασχολείται με την ζωγραφική πριν τον κερδίσει ολοκληρωτικά η σκηνοθεσία. Οι πρώτες του ταινίες παρόλο προκαλούν μεγάλη αίσθηση, εξορίζονται απο το διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κερδίζουν όμως τα βραβεία των κριτικών.
Ταινία με την ταινία, ο Τορνές γίνεται θρύλος για το κινηματογραφόφιλο κοινό και τη νέα γενιά των δημιουργών. Παρόλη τη χλεύη που αντιμετώπισε σε πολλές περιπτώσεις, οι ταινίες του αποκτούν θαυμαστές σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε αυτό συνετέλεσε η πρωτότυπη κινηματογραφική του γλώσσα και ότι η ανάγκη του για καλλιτεχνική έκφραση τον κάνει να γυρνάει τις ταινίες του με τεράστιο προσωπικό κόστος και με ελάχιστα χρήματα και μέσα. Δυστυχώς έφυγε πάνω στην πιο ώριμη περίοδο του στα 56 του χρόνια.

Ταινίες


Αντίο Ανατόλια (1976)

Αντίο  Ανατολή... / ίσως εσύ δε θέλεις να ξέρεις / πώς εσύ σ' εμένα / άφησες μιά χαραξιά άξεπέραστη / μιά χαραξιά όπως εκείνες οι πρωτόγονες στις σπηλιές / πού έμειναν για πάντα στους αιώνες, Αχμέτ, / καί θα εξαφανιστούν μόνο στην περίπτωση / πού ή γη θα καταναλωθεί / από το σύμπαν , Μεχμέ / ή όπως το σώμα μου στη γη, Χαλίλ / . . . αντίο.

Μετά έμεινα μόνος, / κυκλωμένος από τις αισθήσεις σου / από την παρουσία σου / χωρίς το συγκεκριμένο πρόσωπό σου / χωρίς τα ελαφρά ιδρωμένα χέρια σου / -χωρίς τίποτα- / τώρα κλαίω / όπως οι γραφειοκράτες κάθε νύχτα / με την προδομένη Τρίτη Διεθνή.

1973. . . Χρονιά της χολέρας καί της αμνηστίας. / 'Υπάρχουν πόστα για όλους. / 'Εδώ καί για σένα έχει προβλεφθεί. / Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι φτάσαμε πια στο φεγγάρι. / θα υπάρξουν νέα πόστα. / Μετά... / μετά θα υπάρξει μισθός εγγυημένος για όλους, / μεταρρυθμίσεις, ή πρόοδος / άφορά όλους τούς λαούς, / καί σε κάποιο διάστnμα λίγο μακριούτσικο / πού έχει όμως προβλεφθεί / ο σοσιαλισμός. / 'Εκείνος με την ανθρώπινη διάσταση, φυσικά... / ή αν θέλεις ή αυτοδιαχείριση / καί μην κάνεις τόν έξυπνο / με την αυτοκτονία ή την επανάσταση / γιατί θα στήσουμε γι' αυτό νέα πόστα.

Τούς δόθηκα / έμεινα για πάντα / στα ξεροπόταμα της Καλάμπρια / με τις στρογγυλεμένες πέτρες. / Έργο τού ήλιου καί τού νερού / τού νερού καί τού ήλιου. Mάτια / μάτια των άνΘρώπων τού τόπου. / Πλωτά ποτάμια / μιας ατέλειωτnς ενδοχώρας.

Στην παλαιστινέζικη επανάσταση / είμαι αυτό πού είμαι / δηλαδή παρόν παρελθόν / καί αυτό πού θα ' ρθει. . . Αιώνες ή δευτερόλεπτα εγώ κολυμπάω / εγώ περιτρέχω τις θάλασσες εγώ πετάω / εγώ περπατάω πάνω στη γη / εγώ φτάνω / Αλή / - Αμπουλέιλα / - Μεσίρ.

Στη δική μας βεβαιότητα της μεγάλης συνάντησης / πεθαμένοι δεν υπάρχουν / γατί ο καθένας είναι ελεύθερος / να γίνει αυτό πού θέλει / πουλί, φύλλο, δάκρυ, άνεμος, ομίχλη, έρωτας, αστέρι, Θεός δια μέσου της ενδόμυχης σχέσης μας.
Σταύρος Τορνές

Σκηνοθεσία
Σταύρος Τορνές
 
Σενάριο
Σταύρος Τορνές
 
Φωτογραφία
Ugo Antilenti
 
Μοντάζ
Niko d’ Alessandria
 
Παραγωγή
Δημήτρης Κορομηλάς
© 1976
16 χιλ. εγχρ.

Κοάτι (1977)

Δυο πρόσωπα που ταξιδεύουν, από τα οποία ένας ταξιδεύει μόνος του, γυρεύοντας τον άλλο φίλο και το καθημερινό, που αναμιγνύονται με αυτά τα ταξίδια. Αυτή η προβολή του παρόντος είναι η μαρτυρία όλου αυτού που είναι ζωντανό μεταξύ τους. Το διπλό ταξίδι πάει και τελειώνει σ' ένα χώρο που τους συνθλίβει, όπως επίσης και το μοναχικό ταξίδι τελειώνει, αφήνοντας την παρουσία των φίλων και του καθημερινού. Τα πρόσωπα του έργου και οι σχέσεις τους δεν είναι επινοημένα : Ο Σταύρος Τορνές ζει στη Ρώμη, από την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα, ως ηθοποιός και εργάτης / Chαrlοtte Van Gelder: Ολλανδέζα, που ζει από μεταφράσεις / Abner Pier Loui: Aϊτινός πολιτικός πρόσφυγας / Mhadi: γιος φίλου, ρωσικής εθνικότητας / Robertο Rοmanο: αριστεριστής (αυτόνομος) / Mario: ζωγράφος / Fabriciο: δημοσιογράφος, κομμoυνιστής / Καθηγητής: Υπάλληλος ξεχασμένος, του εγκαταλειμμένου μοναστηριού της Santa Maria Della Salute / Giαnni: τεχνικός θεάτρου / Pino: έμπορος παλιών costumi di Fellini.
Κείμενο από πρόγραμμα του Cine club Goerge Sadοul

 ...Ξεκίνησα το σχέδιο να κάνω το ΚΟΑΤTΙ, ένα φίλμ πού όφειλε να αιχμαλωτίσει την καθημερινή ζωή, αυτό το υπαρξιακό τοπίο καί βάρος πού γίνεται ανυπόφορο με τις αντιφάσεις μας, άλλά πού είμαστε εμείς. Ήρθα σε ολική αντίθεση με όλους τούς κοινωνικούς μηχανισμούς παραγωγής, πού έσπρωχναν στη βουβαμάρα καί στην απελπισία...
Σταύρος Τορνές

Ερμηνευτές
Charlotte Van Gelder
Σταύρος Τορνές
Ρier Luigi Αbner
Roberto De Αngeli
Mandhi Michel
Fabrizio Carbone
Ρipo Caponera
Mario Martini
 
Σκηνοθεσία
Σταύρος Τορνές
 
Σενάριο
Charlotte Van Gelder
Σταύρος Τορνές
 
Φωτογραφία
Εzio Βellani
Ricci Αlbanese
 
Μουσική
Charlotte Van Gelder
 
Μοντάζ
Charlotte Van Gelder
Σταύρος Τορνές
Marco Spinelo
Νiko d'  Αlessandria
 
Ηχοληψία
Νiko d'  Αlessandria
 
Παραγωγή
Σταύρος Τορνές
© 1977
16χιλ. 80΄, Α/Μ

Εξωπραγματικό (1979)

Τώρα πια η αναμονή κρατάει πολύ και η επιστροφή είναι ακατόρθωτη, το ομηρικό υπόδειγμα μας μιλά για έναν ήρωα πού μπροστά στην τραγωδία του συμπαντικού διασκορπισμού προτιμά να επιστρέψει πάλι και να εγκατασταθεί στο πατρικό του, το ταξίδι λοιπόν αναστέλλεται, αναστέλλεται καί μένει  απροσδιόριστο γιατί η αγωνία της ύπαρξης ως πραγματικότητα σημερινή καί παντοτινή μπορεί να γεννηθεί μόνο από την πηγή της, κι ακόμα γιατί η λεγόμενη περιφορά του κόσμου, ως άπειρο καθολικό φαινόμενο, από ανθρωπολογική άποψη δεν αφορά μόνο μία αφηρημένη φυσιοκρατική αντίληψη... εσύ ορίζεις γιατί αυτό πού σε συνδέει κάθε στιγμή με την ολότητα του κόσμου παραμένει αγωνία, η πιο συγκεκριμένη απόδειξη είσαι εσύ ο ίδιος, μέσα στον φυσικό συμπαντικό χρόνο όπως και σε όλους τους χρόνους, στην επιλογή σου δεν πρέπει να δείχνεις μεγάλη εμπιστοσύνη μας περιμένει ο συμβιβασμός της πρακτικής συμπεριφοράς, πού πειθαρχεί και μεταμορφώνει την αγωνία σε μαζοχισμό προκύπτει μιά αμοιβαία σχέση πού δεν αλλοτριώνεται μερικά γιατί είναι μέρος του όλου, είναι ο ακαθόριστος χρόνος μας ή η επανάσταση του ενεργού χρόνου... οπότε το ζήτημα δεν είναι να δοθεί περισσότερος χώρος η περισσότερη ζωτικότητα στην πράξη... άλλά να ανακτηθεί χαμένη ενέργεια μέσα από τη γνωστική ολοκλήρωση της νέας επιβεβαίωσης, γιατί ο ακαθόριστος χρόνος μας, στην ακινησία του ως εξελικτικός χρόνος, είναι η ζωτική δυναμική πού μας κάνει να μπαίνουμε σε κίνηση, πού ακριβώς δεν είναι η κυκλική αλλά είναι μια «διαθεσιμότητα» πού εξαπλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, συχνά, αυτή η διαθεσιμότητα, είτε είναι μιά κίνηση είτε ένα ταξίδι, αναπτύσσεται η παραμένει στο πλαίσιο της εμπειρικής, της γήινης επιθυμίας, πού δεν αποδέχεται καμία αφηρημένη υπέρβαση (από κάποια υλική τάση) αλλά προϋποθέτει μια ύπαρξη ευαίσθητη στη θεώρηση του ζώντος πραγματικού, που είναι η απόδειξη, απόδειξη που προέρχεται από μαρτυρία ονείρων, εκείνου του φορτίου-ακαθόριστου χρόνου, πού δεν είναι μετασχηματισμοί αποξενωμένοι χιμαιρικοί αλλά τείνουν να επιβεβαιωθούν στο φως, να επανασυντεθούν στην αντίληψη του πραγματικού, αποκαλύπτοντας τη δυνατότητα μιας συνάντησης, τη δυνατότητα μιας επαφής (πού θα συνδεθεί για) να ξαναφέρει αυτήν την άλλη ανθρώπινη ύπαρξη, αυτήν την άλλη πραγματικότητα.
Σταύρος Τορνές

Σκηνοθεσία
Σταύρος Τορνές
 

Σενάριο
Σταύρος Τορνές
 

Φωτογραφία
Σταύρος Τορνές
 

Μουσική
Charlotte Van Gelder
 

Παραγωγή
Σταύρος Τορνές
© 1979, έγχρωμο  

Μπαλαμός (1982)

Ήθελα να αγοράσω ένα άλογο, που θα με πήγαινε σε τόπους που ο άνθρωπoς δύσκολα μπoρεί να φτάσει. 'Ηρθα σ' επαφή με τον κόσμο των τσαμπάσηδων και δεν αγόρασα άλογο, άρχισα την ταινία, έχoντας ζωντανή την επιθυμία για τ' άλογο. Ο τσαμπάσης Κυριάκος είναι αυτός που με οδήγησε σε τόπους που η μηχανή λήψης δεν φτάνει εύκoλα. Γεννήθηκε το πρόσωπο Μπαλαμός, όπως δηλώνει τ' όνομά του, ο άνθρωπος που εκστασιάζεται, πάντα σε ταξίδι. Ο Μπαλαμός δεν δείχνει να έχει κάποιους σκοπούς συγκεκριμένους. Περπατάει ονειροπαρμένος και μπαίνει στις καταστάσεις όπως αυτές παρουσιάζονται, χωρίς καμία  προφύλαξη. Kάθε τόσο συναντάει τον Κυριάκο, που, μεταμορφωμένος πότε σαν Μεγάλο Αφεντικό, πότε σαν ζωέμπορας ή σαν ιερέας Χαλδαίος, ασκεί πάνω του μια ακαταμάχητη έλξη. Πρoχωρώντας έτσι, ο χρόνος παύει να είναι όριο. Ο Μπαλαμός φτάνει, κατηγορούμενος στο μεσαίωνα, σαν σκλάβος στην αρχή του Χριστιανισμού, ακούει το χρησμό της μάντισσας στο ποτάμι, φιλάει το χέρι του Προφήτη που έχει δει σταυρωμένο το Χριστό και μέσα στov Όλυμπο ο Μπαλαμός μεταμορφώνεται σε Δράκουλα που βαμπιρίζει άλογα. Xάνει τη χάρη που του δόθηκε, την ικανότητα να συνεχίσει. Ταξιδεύει με ταξί, όπως όλος ο κόσμος. Ο Μπαλαμός είναι ταινία.
Σταύρος Τορνές

Ερμηνευτές
Σταύρος Τορνές
Κυριάκος Βιλανάκης
Ελένη Μανιάτη
Μ. Αγγελακόπουλος 
Κων/ινος Πάγκαλος
Enzo Attingenti
Χρήστος Καράγκουτας
Σαλίλ Σαλίλ
 

Σκηνοθεσία
Σταύρος Τορνές
 

Καλλιτεχνική διεύθυνση
Charlotte Van Gelder
 

Φωτογραφία
Σταμάτης Γιαννούλης
 

Σκηνικά
Δημήτρης Κακουλίδης
 

Μοντάζ
Δήμος Θέος
 

Ηχοληψία
Μανώλης Λογιάδης
 

Παραγωγή
Σταύρος Τορνές
Ελληνικό Κέντρο Κιν/φου
© 1982
16χιλ. 80΄, εγχρ.  

Καρκαλού (1984)

Καρκαλού είναι ένα φιλμ πάνω στην αληθοφάνεια. 'Ενας κάποιος άνθρωπος αλλά ώριμος, μ’ ένα άμεσο υπαρξιακό παρόν ακραία περιορισμένο, είναι αποκλεισμένος από το μέλλον. Αλλά και το παρελθόν δεν είναι πια μια αστείρευτη πηγή τρυφερών αναμνήσεων. Χωρίς πικρία ψάχνει να παίξει το τελευταίο χαρτί. Μπάζει στο παιχνίδι τον ακροατή, καταστάσεις του δημιουργεί, μέσα σ' ένα κλίμα προσποίησης διάφορες καταστάσεις με αληθοφάνεια. Αλλά και οι σχέσεις ανάμεσα στους δύο έχουν χαρακτήρα προσποίησης. Ο νεαρός, ένας οποιοσδήποτε οδηγός ταξί που μεταφέρει ό,τι βρίσκει μπροστά του, μπαίνει στο παιχνίδι χωρίς επιφυλάξεις και τα καταφέρνει να ζωντανέψει μερικές στιγμές από το παρελθόν του άλλου. Tαυτίζεται με τις καταστάσεις και τα πρόσωπα. Αλλά με το να ταυτιστεί χάνει την ικανότητα να δώσει συνέχεια στο παιχνίδι. Το παιχνίδι σταματάει εκεί, γιατί είναι περιορισμένο, όπως και το παρόν του τύπου. Είναι ένα φιλμ πάνω στο θάνατο; Κι αυτό, αλλά κι ένα φιλμ πάνω στην δημιουργικότητα παιγμένη σαν τελευταίο χαρτί. Μια φορά παίρνοντας φόρμα  η δημιουργικότητα πεθαίνει, όχι γιατί δεν έχει τίποτ' άλλο να πει, αλλά  εντελώς ξαφνικά, έτσι, σαν έκπληξη, ίσως όπως ο ίδιος ο Θάνατος. Ναι το χαρτί Καρκαλού μπλοφάρει. Αλλά με την αληθοφάνεια ανακτάει την τρέλα και τον ιδεαλισμό.
Σταύρος Τορνές

Ερμηνευτές
Στέλιος Αναστασιάδης
Μάριος Καραμάνης
Ισμήνη Καρυωτάκη
Γιάννης Ηλιόπουλος
Βασίλης Λουλές
Ελένη Μανιάτη
 

Σκηνοθεσία
Σταύρος Τορνές
 

Σενάριο
Charlotte Van Gelder
Σταύρος Τορνές
 

Μουσική
Charlotte Van Gelder
 

Φωτογραφία
Σταμάτης Γιαννούλης
Σάκης Μανιάτης
 

Σκηνικά
Στέλιος Αναστασιάδης
 

Κοστούμια
Αναστασία Αρσένη
 

Μοντάζ

Δέσποινα Μαρουλάκου
 

Ηχοληψία
Χρήστος Ακάλεστος
 

Παραγωγή
Σταύρος Τορνές, Ε.Κ.Κ
© 1984
35χιλ. 83΄, εγχρ.

Ντανίλο Τρέλες (1985)

   
" Ήταν μία δουλειά πάνω στο Μεσαίωνα, πάνω στις μπλόφες και στη μουσική, δηλαδή στη δυνατότητα μιας πιο ουσιαστικής επικοινωνίας, που αυτό αντιπροσωπεύει η μουσική, πλην όμως στην πορεία για την πραγμάτωση πορεία λέμε εκεί που πας, ψάχνεις και προσπαθείς να βρεις τα πράγματα που θα σηκώσουν εντέλει όλο αυτό το υλικό- ανακάλυψα ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Δηλαδή εγώ δεν είχα τη δυνατότητα να το κάνω. Δεν υπήρχε το υλικό μέρος, τα χρήματα..." 
"...Ο Ντανίλο Τρέλες ήταν ένα πρόσωπο που συνόδευε έναν σταυροφόρο της εποχής και ήταν ο τροβαδούρος του. Με τη δια φορά ότι ο Nτανίλο Τρέλες είναι ένας άνθρωπος που έχει υπάρξει μέχρι τις μέρες μας. Yπάρχει και ο σταυροφόρος, ο οποίος κινείται κάπως σαν ένα πνεύμα σ' αυτό το χώρο. Δηλαδή, ενώ θα βλέπαμε το Nτανίλο, ο σταυροφόρος ήταν ένα πρόσωπο φαντασματικό, το οποίο πήγαινε κι ερχόταν...
...όταν φτάνουμε σ' αυτή την παρουσία του Τρέλες και σ' αυτό που εκροσωπεί, τη μουσική δηλαδή, εκεί βλέπουμε ότι αυτό που ψάχνουμε να βρούμε, τον Τρέλες, τη μουσική, δηλαδή την αρχική γλώσσα, δεν είναι μία γλώσσα.
Είναι πολλές οι γλώσσες. Αυτό δεν είναι απομυθοποίηση. Είναι το να μπεις μέσα στο μύθο".
"...Ο  Ντανίλο Τρέλες υπάρχει. Είναι ένας σκηνοθέτης Χιλιανός, μια γενιά μεγαλύτερος από μένα, ένας πραγματικός αλεπουδάνθρωπος, καταπληκτικός άνθρωπος δηλαδή και μάλιστα παρουσιάστηκε πριν από είκοσι χρόνια στις Κάννες και είπε :  “Είμαι ο Ντανίλο Τρέλες και θέλω να δω την ταινία Ντανίλο Τρέλες .Του ζητάγανε ταυτότητα. Και τους είπε : Ο Τορνές μου υποσχέθηκε, ακόμη και είκοσι χρόνια να περάσουν, ότι θα κάνει μια ταινία με μένα!.”
Με ερέθιζε το Ντανίλο που είναι Χριστιανικό όνομα. Το “Τρέλες” όμως, που έβλεπα ότι απαντά στη Λατινική Αμερική, ήταν περίεργο για μένα. Γιατί είναι ελληνικό..."
Σταύρος Τορνές

Ερμηνευτές
Στέλιος Αναστασιάδης
Σωτηρία Λεονάρδου
Aren Bee
Deedee M. Fadul
Roberto De Angelis
Francesco Calimera
Γιάννης Ηλιόπουλος
Φρανσουά Στεφάνου
Ελένη Στεφάνου

Σκηνοθεσία
Σταύρος Τορνές

Σενάριο
Charlotte Van Gelder
Σταύρος Τορνές

Φωτογραφία
Γιάννης Δασκαλοθανάσης

Μουσική
Bebe Della Mandrona
Aren Bee
Deedee M. Fadul

Κοστούμια
Αναστασία Αρσένη

Μοντάζ
Σπύρος Προβής

Ηχοληψία
Μ. Αθανασόπουλος
Γιάννης Ηλιόπουλος

Παραγωγή
Σταύρος Τορνές
Ελληνικό Κέντρο Κιν/φου
© 1985
35χιλ. 80΄, εγχρ.

Ένας ερωδιός για τη Γερμανία (1987)

     
Ο "Eρωδιός" έχει στόρυ και πλοκή γραμμική πια. Όχι κάθετη. Ακoλoυθεί ανοδική πορεία και απογειώνεται. Μία άλλη διαφορά του είναι ο πληθωρισμός του λόγου. Διάλογοι, μονόλογοι καλά oργανωμένoι, με βάση τους συγκεκριμένoυς πρωταγωνιστές. Είναι και η πρώτη μου δουλειά με ενoρχηστρωμένη μουσική. Την είχα ανάγκη, γιατί είχα να κάνω με τον Ελληνα και το συναισθηματισμό του. Οι κεντρικoί ήρωες είναι τρεις. 0 εκδότης Λουκάς, που τυπώνει μόνο ποιητικές συλλoγές και, καθώς δεν τα βγάζει πέρα οικονομικά, πουλά και βαλσαμωμένα πουλιά. Ο βοηθός του Mάριος και η Νίνα, με την oποία είναι ερωτευμένoς ο Μάριος. Οι δύο πρώτoι είναι πρόσωπα δεμένα με το παρελθόν και το όνειρο. 0 εκδότης είναι για το βοηθό του η ιστορία, ενώ η εποχή μας είναι η εποχή της Νίνας. Η Νίνα είναι εκείνη που θα πάρει την εξουσία στo μικρό εκδοτικό οίκο. Τη διακρίνει η εμμoνή της να πραγματώνει στη ζωή της ό,τι θέλει. Eίναι το πρόσωπο της κυτταρικής δράσης. Γύρω από τους πρωταγωνιστές κινούνται ο ποιητής Πολύδωρος, ο ποιητής Γώγος, ο Iσπανοεβραίος ποιητής, μία γερμανίδα ορνιθολόγος, ένας θυρωρός, ένας επιστάτης σχoλείωυ, ο διευθυντής του, ένας αληθινός βαλσαμωτής με την αληθινή κόρη του κ.ά.. Πρόσωπα που πολλές φορές παίζουν διπλoύς ρόλoυς, καθώς μέσα από το όνειρο και τη φαντασία ζωντανεύουν τα χρόνια της κατοχής... Με μια άλλη  ανάγνωση, ο Eρωδιός. Είναι και μία ταινία της κατοχής, που κουβαλάμε μέσα μας, κι ας έχει τελειώσει.
Σταύρος Τορνές

Ερμηνευτές
Σταύρος Τσιώλης
Μάριος Καραμάνης
Μυρσίνη Τσιάπα
Anna Wich
Δήμος Αβδελιώδης
ΣταύροςΤορνές
Τ. Δημητρακόπουλος
Χ. Βακαλόπουλος
Εύρης Παπανικόλας

Σκηνοθεσία
Σταύρος Τορνές

Σενάριο
Charlotte Van Gelder
Σταύρος Τορνές

Μουσική
Μάνος Χατζιδάκις

Φωτογραφία
Σταμάτης Γιαννούλης

Κοστούμια
Αναστασία Αρσένη
Ισμήνη Καρυωτάκη

Μοντάζ
Δέσποινα Μαρουλάκου

Ηχοληψία
Κώστας Πουλαντζάς

Παραγωγή
Σταύρος Τορνές
Ελληνικό Κέντρο Κιν/φου
© 1987
16χιλ. 87΄, εγχρ.

Ολόκληρη η φιλμογραφία του ως σκηνοθέτης:
(1963)  Mυκήνες
(1964)  Κυκλάδες
(1967)  Θηραϊκός 'Ορθρος
(1973)  Φοιτητές
(1976)  Aντίο Ανατόλια
(1977)  Κοάτι
(1979)  Eξωπραγματικό
(1982)  Με το Νίκο Καββαδία
(1982)  Μπαλαμός
(1983)  Πλατεία Ιπποδαμείας
(1984)  Kαρκαλού
(1985)  Ντανίλο Τρέλες
(1987)  Ένας ερωδιός για τη Γερμανία

Πηγές: www.geocities.ws/stavros_tornes - www.cinemainfo.gr

Continue

Αφιέρωμα: Νίκος Νικολαΐδης

ΝΙΚΟΣ  ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ   (1939 – 2007)

Ο πολυβραβευμένος Έλληνας κινηματογραφιστής, σεναριογράφος και συγγραφέας Νίκος Νικολαΐδης, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Οκτωβρίου 1939. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου και σκηνογραφία στη Σχολή Βακαλό (1962). Βοηθός του Βασίλη Γεωργιάδη από το 1960, πρωτοεμφανίζεται στη σκηνοθεσία το 1962 με τη μικρού μήκους ταινία Lacrimae Rerum. Επίσημο ντεμπούτο στο χώρο του κινηματογράφου κάνει το 1975 με τη μεγάλου μήκους ταινία Ευριδίκη ΒΑ 2037.

Στη δεκαετία του ’70 εργάστηκε, για σύντομο χρονικό διάστημα, σε δισκογραφική εταιρεία. Παράλληλα με την κινηματογραφική του δραστηριότητα εργάστηκε και ως σκηνοθέτης διαφημιστικών, επί 20 χρόνια, υπογράφοντας πάνω από 200 ταινίες.

Είναι ο μόνος Έλληνας σκηνοθέτης που βραβεύτηκε πέντε φορές με το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, χωρίς να πάρει ποτέ το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας.

Πέθανε στην Αθήνα στις 5 Σεπτεμβρίου του 2007.

Ταινίες

LACRIMAE RERUM (1962)

«Ξεκινώντας από τη μουσική, πλάστηκε μια ιστορία που μοιάζει με τη ζωή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος γεννιέται, χαίρεται, πεθαίνει...

Το Lacrimae Rerum ξεκινά από φωτογραφίες εξωτερικές σε νεκροταφείο καϊκιών όπου η άμμος δίνει την αίσθηση της υπόγειας ζωής σε αντίθεση με το «τελειωμένο» των σάπιων όγκων που φαντάζουν σαν σκελετοί. 
Ο σταυρός στην ακρογιαλιά συνδέεται άμεσα με το εσωτερικό της εκκλησίας που ακολουθεί την αίσθηση του φόβου, του θανάτου, της θρησκείας... και εδώ σταματά η μουσική του Γκρίηκ...

Ακολουθούν νεκρά πλάνα εσωτερικού σπιτιού με τα αντικείμενα σε κατάσταση χαμού και εγκαταλείψεως.  
Ύστερα, σε μουσική Σούμπερτ, τα αντικείμενα σβήνουν έως ότου η φωτογραφία φθάνει σε μια τέλεια παύση.
Και τώρα αρχίζει ο χορός. Το ξύπνημα, η έξαρσις που θα καταλήξει μοιραία στο θάνατο.  
Και στην εκμηδένιση. Η κίνησις της μηχανής είναι ελεύθερη προς το κυκλικό σε μουσική Σαιν-Σανς.  

Ο θάνατος και η ανυπαρξία έρχονται μέσα σε κάθετες και διαγώνιες γραμμές ενώ η φωτογραφία γίνεται συγκεχυμένη.
Η κούκλα σπάει συμβολίζοντας τον θάνατο με την έντονη ασπράδα του προσώπου της και ο χρόνος σταματά στο ρολόι. Το κερί συμβολίζει την αιώνια ανάμνηση και τα τρία σύμβολα ενώνονται στο τελευταίο πλάνο.»

«Η ταινία είναι ένα βιντεοκλίπ πάνω στην ημιτελή του Σούμπερτ».

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης

Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γλαύκος Κοτταράς

Μοντάζ: Σπύρος Ανακτορίδης

Μουσική: Shubert: Unfinished, Saint-Saens: Rondo Capriccioso, Grieg: Peer Gynt

Διάρκεια: 11΄

35mm, B&W

Ύδρα, 1962

ΕΥΡΙΔΙΚΗ ΒΑ 2037 (1975)

Η Ευριδίκη ζει φυλακισμένη σ’ ένα σπίτι – Άδη – σε μια χώρα με δικτατορικό καθεστώς. Περιμένει να την μεταφέρουν «κάπου αλλού» γιατί η φυλάκισή της σ’ αυτό το χώρο τελείωσε. Ο κρατικός εγκέφαλος όμως που προγραμματίζει τις μετακινήσεις, την κοροϊδεύει επί μέρες τώρα ή και χρόνια. Ένας αγαπημένος, χαμένος από χρόνια – Ορφέας – επικοινωνεί μαζί της και ζητάει να την ξαναδεί. Η Ευριδίκη τον δέχεται με την ελπίδα πως κάτι θ’ αλλάξει, αλλά και με φόβο για οτιδήποτε καινούργιο θα φανεί.

Ο Ορφέας έρχεται, σαν ένας νέος θάνατος όμως, κι όχι σαν ελευθερωτής.

Η Ευριδίκη θα τον σκοτώσει και θα μείνει για πάντα στην κόλασή της.

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης

Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης

Εκτέλεση Παραγωγής: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου

Ηθοποιοί: Vera Tschechowa, John Moore, Νίκη Τριανταφυλλίδη

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Πανουσόπουλος

Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου

Ήχος: Πάνος Πανουσόπουλος

Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδρέας Τσιλιφώνης

Βοηθός Δ/ντή Φωτογραφίας: Ντάννυ Καλαβρός

Ντουμπλάζ-Μιξάζ: Θανάσης Αρβανίτης

Μουσική: Vivaldi: Lute and mandolin concerti, la notte, Chopin: Andante spianato & grande polonaise, Vera Lynn: Till

Εργαστήρια Εικόνας: Αφοι Γιαννικαπάνη

Εργαστήρια Ήχου: Στούντιο Εκράν

Διάρκεια: 105΄

Γλώσσα: Ελληνικά

35mm, Mono, B&W

Σούνιο, Αττική, 1975  

ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ  (1979)

Πέντε φίλοι – σαραντάρηδες σήμερα – εκπρόσωποι της γενιάς του ’50, ξανασυναντιούνται μετά από πολλά χρόνια σιωπής. Ο ένας έρχεται από φυλακή, όπου μπαινοβγαίνει χρόνια, ο άλλος από μια σειρά τυφλών φόνων, ο τρίτος αφήνοντας πίσω του γυναίκα και παιδιά, ο άλλος από την περιπλάνηση και η τελευταία, το κορίτσι της παρέας, σκαστή απ' το τρελοκομείο όπου χρόνια κρύβεται...

Μετέωροι όλοι, τυραννισμένοι από άγονους έρωτες, σημαδεμένοι απ' το θάνατο αγαπημένων συνομηλίκων, προδομένοι από την πολιτική των καιρών τους, προσπαθούν – μάταια όμως – να ξαναστήσουν την παλιά συμμορία της εφηβείας τους. Η επανάσταση χάθηκε. Ο καθένας θα τραβήξει τώρα για το δικό του θάνατο, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της γενιάς του.

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης

Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης

Εκτέλεση-Οργάνωση Παραγωγής: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου

Ηθοποιοί: Άλκης Παναγιωτίδης, Κωνσταντίνος Τζούμας, Ρίτα Μπενσουσάν, Χρήστος Βαλαβανίδης, Όλια Λαζαρίδου

Δημήτρης Πολύτιμος, Ντόρα Καλογρίδη, Γιούλα Καζόνι, Μαριτίνα Πάσσαρη

Αντιγόνη Αμανίτου, Γιούλα Αναγνώστου

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σταύρος Χασάπης

Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης

Ήχος: Μαρίνος Αθανασόπουλος

Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Δέσποινα Καρβέλα, Μαρία Νικολακοπούλου

Βοηθός Δ/ντή Φωτογραφίας: Τάκης Ζερβουλάκος

Ντουμπλάζ-Μιξάζ: Θανάσης Γεωργιάδης

Μουσικές Επιλογές: Άρης Μπέλλης

Μουσική: Jerry Lee Lewis, Bo Diddley, Julie London, Bill Haley, Little Richard, Sarah Vaughan, Platters, Brenda Lee, Roy Orbison, Nat King Cole, Connie Francis, Everly Brothers

Εργαστήρια Εικόνας και Ήχου: Cinemagic

Διάρκεια: 110΄

Γλώσσα: Ελληνικά

35mm, Mono, Έγχρωμη

Αθήνα, 1979

ΓΛΥΚΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ  (1983)

Το ημερολόγιο της ζωής και του θανάτου μια ομάδας «ανήθικων» νέων, που έχουν φτάσει στο σημείο της «μη επιστροφής» και αναζητούν κάτι να πιστέψουν και να πεθάνουν γι’ αυτό. Η συμπεριφορά τους τραβάει την προσοχή του Κράτους. Αρχίζει η διακριτική παρακολούθησή τους. Μια ομάδα μυστικών περικυκλώνει το σπίτι τους με επικεφαλής έναν άγνωστο ξανθό άνδρα... και περιμένει.

Είναι η ιστορία τεσσάρων φίλων που θα μπορούσαν να είναι γείτονές σας, που επέλεξαν συνειδητά να πεθάνουν πίσω από τις κλεμμένες καραμπίνες τους, φτύνοντας ένα σαρκαστικό χαμόγελο πάνω στο πρόσωπό σας.

Η ταινία είναι μια μελέτη πάνω στο νέο πρόσωπο του παγκόσμιου φασισμού.  Είναι μια ιστορία χαράς και τρυφερής αγάπης.  Μια μουσική θανάτου, μια αποθέωση χρωμάτων, γλυκιάς βίας και ονείρου.

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης
Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης, Αφοι Βεργέτη, ΕΚΚ
Εκτέλεση Παραγωγής: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου
Ηθοποιοί: Δέσποινα Τομαζάνη, Δώρα Μασκλαβάνου, Τάκης Μόσχος, Τάκης Σπυριδάκης, Άλκης Παναγιωτίδης, Λένια Πολυκράτη, 

Κωνσταντίνος Τζούμας, Ντίνος Μακρής, Αντρέας Τσάφος, Χάρης Ρώμας, Τάκης Λουκάτος, Αλκμήνη Σταύρου, Μαριάνα Κουτάλου, Κατερίνα Σιγκούντου, Φαίη Τζανετοπούλου, Νατάσα Καψαμπέλη, Ισαβέλλα Μαυράκη, Νατάσα Ασίκη, Φωτεινή Κοτρώτση, Χρήστος Ζυγομαλάς, Παναγιώτης Καλδής, Μάνος Τσιλιμίδης, Γιώργος Πολυχρονιάδης, Πάνος Θανασούλης, Νίκος Κατωμέρης, Ηλίας Κωνσταντακόπουλος, Νίκος Σταυρόπουλος, Γιάννης Κουριώτης, Σπύρος Μπιμπίλας, Κώστας Μπαλαδήμας

Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Άρης Σταύρου
Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης
Ήχος: Μαρίνος Αθανασόπουλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου
Μακιγιάζ: Ράνια Δημητριάδου
Διεύθυνση Παραγωγής: Αιμίλιος Κονιτσιώτης
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Οδυσσέας Λάππας, Ελένη Γιόκαρη, Θεόδωρος Κωνσταντόπουλος
Βοηθοί Δ/ντή Φωτογραφίας: Νίκος Παϊζάνος, Γιώργος Αργυροηλιόπουλος
Μιξάζ: Θανάσης Αρβανίτης
Μιξάζ Μουσικής: Αλέξης Παπαδημητρίου
Μουσικές Επιλογές: Άρης Μπέλλης
Μουσική: Fontaine Sisters, Mc Guire Sisters, Eddie Cochran, Verdi: Overtures, A. Adam: Giselle, J.S. Bach: Suites Pour Violoncelle Seul 
Εργαστήρια Εικόνας και Ήχου: Cinemagic
Διάρκεια: 151΄
Γλώσσα: Ελληνικά 
35mm, Mono, Έγχρωμη

Αθήνα, 1983

ΠΡΩΙΝΗ ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ  (1987)

Σε μια έρημη και κατεστραμμένη πόλη, μια γυναίκα βαδίζει ολομόναχη. Προσπαθεί να διασχίσει την απαγορευμένη ζώνη και να φτάσει στη θάλασσα. Παντού παραμονεύουν παγίδες και η Πρωινή Περίπολος την παρακολουθεί. Οι μηχανισμοί της πόλης λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Ηλεκτρονικές φωνές καλούν τους ανύπαρκτους πολίτες να εγκαταλείψουν την πόλη.

Το σύστημα επικοινωνίας δουλεύει, οι κινηματογράφοι προβάλουν ταινίες, οικεία πρόσωπα μιας περασμένης εποχής γεμίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες. Ένας άντρας, από τους λίγους επιζώντες, που τώρα φρουρεί την πόλη, εμφανίζεται ξαφνικά κοντά της. Την βοηθάει να φτάσει εκεί απ’ όπου κανείς δεν γύρισε για να πει αν στ’ αλήθεια υπάρχει.... στη θάλασσα. Θα πλησιάσουν ο ένας τον άλλον, θα προσπαθήσουν να θυμηθούν το παρελθόν. Θα ξετυλίξουν μαζί το κουβάρι της μνήμης που μπλέχτηκε στη διάρκεια ενός ολέθρου.

Μια σχέση βίας και θανάτου, μια ιστορία αγάπης σ’ έναν αβάσταχτο κόσμο, τι νόημα μπορεί να έχει...

Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης
Σενάριο: Νίκος Νικολαΐδης – με αποσπάσματα από έργα των Daphne Du Maurier, Phillip K. Dick, Raymond Chandler, Herman Raucher
Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης, ΕΚΚ
Εκτέλεση Παραγωγής: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου
Ηθοποιοί: Michele Valley, Τάκης Σπυριδάκης
Πάνος Θανασούλης, Τάκης Λουκάτος, Ράνια Τριβέλα, Χάρης Μαύρος, Νίκος Χατζής, Β. Καβούρη, Λιάνα Χατζή
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ντίνος Κατσουρίδης
Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης
Ήχος: Ηλίας Ιονέσκο, Σίβυλλα Κατσουρίδη
Δ/ντής Παραγωγής: Αιμίλιος Κονιτσιώτης
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου
Μακιγιάζ: Βάλια Περικλάκη
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Γιώργος Μαρουδής, Γεωργία Τιμογιαννάκη
Βοηθοί Δ/ντή Φωτογραφίας: Κωστής Γκίκας, Θανάσης Μπερμπεράκης
Σπέσιαλ Εφφέ: Γιώργος Κοσμάς
Επιλογή Χώρων: Οδυσσέας Λάππας, Τάκης Σπυριδάκης, Γιώργος Μαρουδής, Νίκος Νικολαΐδης
Μιξάζ-Ντουμπλάζ: Θανάσης Αρβανίτης, Ντίνος Κίττου
Εργαστήρια Εικόνας: Cinemagic
Εργαστήρια Ήχου: Tone Studio
Εγγραφή Μουσικής: Al Sound Studios
Διάρκεια: 108΄
Γλώσσα: Ελληνικά
35mm, Mono, Έγχρωμη
Αθήνα, Κηφισιά, 1987

SINGAPORE SLING  (1990)

Έρχεται από το παρελθόν και είναι σχεδόν νεκρός. 

Ο Singapore Sling είναι ένας από κείνους τους τύπους χωρίς λεφτά, σπίτι και φίλους, που κυνηγούν χαμένες υποθέσεις με γυναικεία ονόματα και μπλέκονται σε ιστορίες που δεν οδηγούν πουθενά. Η δική του ιστορία λεγόταν Λάουρα και τη συνάντησε πριν από πολλά χρόνια. Αν και υποψιάζεται πως το κορίτσι που γυρεύει τόσα χρόνια έχει πεθάνει και πως είναι ερωτευμένος μ’ ένα πτώμα, αυτός συνεχίζει να το ψάχνει.  Έτσι, ένα βράδυ με βροχή και θύελλα, πληγωμένος και χωρίς να ’χει πια να χάσει τίποτα, φτάνει σ’ ένα σπίτι, γιατί πιστεύει πως εκεί μπορεί να βρίσκεται η Λάουρα. Όμως, στον κήπο του σπιτιού, δυο γυναίκες προσπαθούν να θάψουν το πτώμα ενός άντρα -αλλά o Singaρore Sling με μια σφαίρα στον ώμο δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα.

Περιμένει να ξημερώσει για να μπει στο σπίτι με την ελπίδα πως η Λάουρα βρίσκεται ακόμα εκεί... Όμως τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα υπολογίζει...

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης
Παραγωγή: Marni Film, ΣΙΝΕΚΙΠ, ΕΚΚ
Παραγωγός: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου
Εκτέλεση Παραγωγής: Νίκος Νικολαΐδης
Ηθοποιοί: Meredyth Herold, Michele Valley, Παναγιώτης Θανασούλης, Δημήτρης Νιάχας
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Άρης Σταύρου
Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης
Ήχος: Αργύρης Λαζαρίδης
Casting: Άβετ Σφακιανάκη
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου
Μακιγιάζ: Daniele Vuarin
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Χάρης Κωνσταντινίδης, Δημήτρης Νιάχας
Βοηθοί Δ/ντή Φωτογραφίας: Γιώργος Αργυροηλιόπουλος, Δημήτρης Πολυκράτης
Βοηθός Παραγωγής: Αλέξης Βαλσάμης
Βοηθός Σκηνογράφου: Στέλιος Ρογκάκος
Τεχνικοί Σκηνικών: Τάσος Κίτσος, Αντώνης Λιβάνης, Παύλος Χούτας
Φροντιστής: Θανάσης Μορφόπουλος
Μουσική: Theme of Laura, Julie London: Laura, Rachmaninov: Rhapsody on a theme of Paganini & Piano Concerto No3, De Wert: Tirsi morir volea 
Μιξάζ: Νίκος Δεσποτίδης
Εργαστήρια Εικόνας: Cinemagic
Εργαστήρια Ήχου: Sound Studio
Διάρκεια: 115΄
Γλώσσα: Αγγλικά, Ελληνικά, Γαλλικά
35mm, Mono, B&W
Φορμά: 1: 1,66
Αθήνα, 1990

ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ  (1999)
Αυτό που για τους άλλους είναι κόλαση, για μας είναι το σπίτι μας. Αυτή είναι η ιστορία της Βέρας, της Έλσας και ενός άντρα που αγαπήθηκαν πολύ. Έτσι ξεκίνησαν να μεγαλώσουν μαζί αλλά δεν πήγαν και πολύ μακριά.

Αφήνοντας πίσω τους έναν κόσμο ερειπωμένο και γεμάτο παγίδες, οι ήρωες ξεκινάνε μια νυχτερινή πορεία παραίσθησης, απελπισμένης τρυφερότητας και βίας, όπου ο καθένας με τον δικό του ύπουλο και ανατριχιαστικό τρόπο, προσπαθεί να εξοντώσει τον άλλο, για να κερδίσει μόνος του την Κόλαση…

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος ΝικολαΐδηςΠαραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης, ΕΚΚ, ΕΤ 1Ηθοποιοί: Βίκυ Χάρρις, Βαλέρια Χριστοδουλίδου, Πασχάλης ΤσαρούχαςΜουσική: Νίκος ΤουλιάτοςΤραγούδι: "I Found A Love"- Etta JamesΔιεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος ΑργυροηλιόπουλοςΜοντάζ: Γιώργος ΤριανταφύλλουΉχος: Αργύρης ΛαζαρίδηςCasting: Άβετ Σφακιανάκη, Ισαβέλλα ΜαυράκηΟργάνωση Παραγωγής: Βλάσης ΣταθούλιαςΣκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ ΒαρθολομαίουΜακιγιάζ: Αννέτα Καραπιστόλη
Κομμώσεις: Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης Βοηθοί Σκηνοθέτη: Χρήστος Χουλιάρας, Θέμης ΚατσιμίχαςΒοηθοί Δ/ντή Φωτογραφίας: Ηλίας Αδάμης, Πέτρος Νούσιας, Χριστίνα Ιωακειμίδου, Κων/νος Όθωνος
Βοηθοί Παραγωγής: Αποστολία Μπιλιώνη, Κων/νος ΌθωνοςΒοηθός Κοστουμιών: Ραλλού ΣπυριδάκηΤεχνικός Σκηνικών: Δημήτρης ΖιάκαςΜιξάζ: Κώστας ΒαρυμποπιώτηςΕργαστήρια Εικόνας και Ήχου: CinemagicΣτούντιο Ηχογράφησης: Shakti Studio, Συμεών Νικολαΐδης (Simon Bloom) Music pre-mix: Λευτέρης Λογαρίδης Artwork: Γιώργος ΤασιούλαςΔιάρκεια: 110΄ Γλώσσα: Ελληνικά 
35mm, Dolby DTS, Έγχρωμο
Φορμά: 16:9
Σούνιο, Αττική, 1999

O ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ  (2002)

Ο Άνδρας, κάπου γύρω στα 40 του, μόνος, παρέα με τσιγάρα, μπύρες, χάπια και τον Μπελαφόντε, το καναρίνι του. Χωρίς παρόν, χωρίς μέλλον αλλά με παρελθόν. Με πειραγμένη υγεία και θολό μυαλό από μια σκάρτη ζωή και αρκετούς μπάτσους που δεν γουστάρουν τη φάτσα του. Α! ναι, και τις εμμονές του στην Αποκάλυψη του Ιωάννη…

Ο Άνδρας περιπλανιέται στα σοκάκια της πόλης, ανάμεσα στις γυναίκες της ζωής του, εφήμερες σχέσεις, σκοτεινές νύχτες, παρακμιακά μπαρ και στριπτιζάδικα, βρώμικες ιστορίες, άγρια θηλυκά και μικρές ελπίδες. Δουλεύει, όταν θέλει ή έχει ανάγκη, στο γραφείο του Χοντρού, ντετέκτιβ του υπόκοσμου. Κλέβει, όταν θέλει ή έχει ανάγκη, από τυχαίους γνωστούς-άγνωστους που μπαίνουν στη ζωή του. Συναντά τον 19χρονο Μικρό –στο σπίτι της παλιάς ερωμένης που αγαπάει ακόμα– και βρίσκει σ’ αυτόν τον σύντροφό του: ακολουθεί στην περιπέτεια χωρίς να ρωτάει πολλά…

Στο δρόμο τους μπλέκονται γκόμενες, λεφτά, εχθροί, ναρκωτικά, κάμερες, κυνηγητά και φόνοι. Οι νύχτες γίνονται επικίνδυνες και οι μέρες περίεργες. Οι δυο τους και τρεις γυναίκες –η Έλσα, το Βατόμουρο και η Μαυρούκα, κάθε μία γι’ άλλο λόγο 
μαζί τους– αποφασίζουν να τα πιάσουν χοντρά και να την κάνουν. Από το μπαρ ELDORADO στο εξωτικό νησί. Χωρίς να προδώσουν την αθωότητα της παρακμής τους και τις σταγόνες της αγάπης τους. Η περιπέτεια από αστεία γίνεται σοβαρή και το ταξίδι στον Παράδεισο ή στην Κόλαση, χειροπιαστό –ανάλογα ποιός θ’ αντέξει…

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης
Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης, ΕΚΚ, ΕΤ
Ηθοποιοί: Γιάννης Αγγελάκας, Συμεών Νικολαΐδης (Simon Bloom), Τζένη Κιτσέλη, Ιφιγένεια Αστεριάδη, Ιωάννα Παππά, Louise Attah, Lumi Savva, Ιωάννα Παππά, Μελίσσα Στοΐλη, Μάρω Μαύρη, Τάκης Τσαγκάρης, Νότης Πιτσιλός, Γρηγόρης Ποιμενίδης, Δημήτρης Κατσιμάνης, Γιώργος Χουλιάρας, Θέμης Κατζ, Στέφανος Λαζαρινός, Χρήστος Χουλιάρας, Michele Valley

Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας 

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Κωστής Γκίκας
Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου
Ήχος: Αντώνης Σαμαράς
Casting: Ελευθερία Δημητρομανωλάκη, Ordino
Οργάνωση Παραγωγής: Βλάσης Σταθούλιας
Διεύθυνση Παραγωγής: Νίκος Νικολέττος
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου
Μακιγιάζ: Κατερίνα ΟικονομίδουΚομμώσεις: Γιώτα Αργυροπούλου
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Χρήστος Χουλιάρας, Χάρης Κοντογιάννης

Βοηθοί Δ/ντή Φωτογραφίας: Γιώργος Μιχελής, Κώστας Λαζανάς
Βοηθοί Παραγωγής: Μυρτώ Κονιτσιώτη, Κώστας Μακρής, Βίκυ Νικολέττου
Βοηθοί Σκηνογράφου-Ενδυματολόγου: Γιώργος Τασιούλας, Αγγελική Αριστομενοπούλου
Τεχνικοί Σκηνικών: Βασίλης Καταβελάκος, Μιχάλης Γενετζάκης, Γρηγόρης Τσιγκριστάρης, Αλίνα Μάτσα
Σπέσιαλ Εφφέ: Δημήτρης Γερπίνης
Μοντάζ Ήχου: Γιώργος Τριανταφύλλου
Μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης
Τραγούδι: "Wonderful World" - Συμεών Νικολαΐδης (Simon Bloom)
Στούντιο Ηχογράφησης: Shakti Studio 
Εργαστήρια Εικόνας: Cinefilm
Εργαστήρια Ήχου: Αccelere S.A.
Artwork: Γιώργος Τασιούλας
Υπεύθυνη promotion: Έφη Παπαζαχαρίου
Διάρκεια: 120΄
Γλώσσα: Ελληνικά
35mm, Digital DTS, Έγχρωμο
Φορμά: 16:9
Αθήνα, 2002

ZERO YEARS  (2005)

Το σήμερα ως αύριο και ως χθες.

Τέσσερις γυναίκες, στειρωμένες και κάτω από μόνιμη τοξική καταστολή και παρακολούθηση, υπηρετούν τη θητεία τους σ’ έναν κρατικό οίκο ανοχής. Υποχρέωσή τους να κάνουν σεξ και να ξυλοκοπούν ανελέητα τους πελάτες τους. Οι σχέσεις μεταξύ τους βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο, η τροφή και το νερό λιγοστά, το σπίτι τους σάπιο και ετοιμόρροπο.

Έξω δεν υπάρχει πια τίποτα. Εφιαλτικά οράματα, εικονικές αποβολές και βιασμοί, ενέσεις και ναυτία συνθέτουν την καθημερινή ρουτίνα τους.
Μια μέρα, ένας από τους πελάτες τους εξαφανίζεται.

Οι ανακρίσεις αρχίζουν...

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης
Παραγωγή: Last Picture Pro., Νίκος Νικολαΐδης, ΕΚΚ
Ηθοποιοί: Βίκυ Χάρρις, Τζένη Κιτσέλη, Αρχόντισσα Μαυρακάκη, Ευτυχία Γιακουμή
Michele Valley, Άλκης Παναγιωτίδης, Γιώργος Μιχαλάκης, Μαρία Μαργέτη, Νίκος Μουστάκας, Αγγελική Αριστομενοπούλου, Δωροθέα Ιατρού, Αναστασία Ιατρού, Νεφέλη Ευσταθιάδη, Χρήστος Χουλιάρας, Θέμης Κατζ, Νατάσσα Καψαμπέλη
Μουσική: Συμεών Νικολαΐδης (Simon Bloom)
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σήφης Κούνδουρος
Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου
Ήχος: Γιάννης Χαραλαμπίδης
Casting: Ordino
Διεύθυνση Παραγωγής: Βλάσης Σταθούλιας
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου
Μακιγιάζ: Τερέζα Νίκολσον
Επιμέλεια Κόμμωσης της Βίκυ Χάρρις: Gino Coiffures
Βοηθοί Σκηνογράφου: Γιάννης Μπαρμπαρούσης, Γρηγόρης Τσιγκριστάρης, Κων/νος Κωνσταντάτος
Artwork: Γιώργος Τασιούλας           
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Χρήστος Χουλιάρας, Θέμης Κατσιμίχας
Βοηθός Δ/ντή Φωτογραφίας: Μιχάλης Μπούρης
Φωτογράφος Πλατώ: Αγγελική Αριστομενοπούλου
Μοντάζ Ήχου: Γιώργος Τριανταφύλλου
Μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης
Τραγούδι: "In My Head" - Συμεών Νικολαΐδης (Simon Bloom) 
Μουσικοί Παραγωγοί: Συμεών Νικολαΐδης (Simon Bloom), Gordon Jensen
Στούντιο Ηχογράφησης: Shakti Studio
Εργαστήρια Εικόνας: Cinefilm
Εργαστήρια Ήχου: Αccelere S.A.
Εταλονάζ: Γιάννης Τσιολάκης
Μεταφορά βίντεο σε 35mm: Icon Plus
Διάρκεια: 120΄
Γλώσσα: Ελληνικά
35mm, Dolby DTS, Έγχρωμο
Φορμά: 16:9
Aθήνα, 2005

Τηλεταινίες


Το Κορίτσι Με Τις Βαλίτσες (1993)
(Sugar Three)
Καλοκαίρι στην Αθήνα, Αύγουστος και 40 βαθμοί.

O Μιχάλης, ένας τριαντάρης, αποτυχημένος φοιτητής από την Κομοτηνή, φιλοξενούμενος στο δροσερό διαμέρισμα του ξαδέλφου του Τάκη, που κάνει διακοπές κάπου στα νησιά, περνάει τις ημέρες του προσπαθώντας να βρει δουλειά. Μια μέρα χτυπάει το κουδούνι της πόρτας του και παρουσιάζεται μια άγνωστη Aμερικανίδα, η Πατρίτσια, αναζητώντας τον ξάδελφό του. H άγνωστη μιλάει μόνο αγγλικά, κουβαλάει δύο τεράστιες βαλίτσες και φαίνεται απελπισμένη. O Μιχάλης μιλάει μόνο ελληνικά και είναι αποφασισμένος να μην ανακατευτεί σε περίεργες ιστορίες. Βρίσκει όμως την ξένη πολύ γοητευτική και, παρόλο που η επικοινωνία μεταξύ τους είναι αδύνατη, κάνει το λάθος να τη λυπηθεί και να την αφήσει να περάσει μια νύχτα στο διαμέρισμα... Ένα ερωτικό παιχνίδι ξεκινά ανάμεσά τους. Όταν η Πατρίτσια αποκοιμιέται, ο Μιχάλης ψάχνει τις βαλίτσες και ανακαλύπτει,
έκπληκτος, το περιεχόμενο…

Το άλλο πρωί τους ξυπνάει ένα επίμονο χτύπημα του κουδουνιού. Είναι η αστυνομία…

Το Κορίτσι Με Τις Βαλίτσες (1993)
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης


Παραγωγή: Δούρειος Ίππος


Δ/νση Παραγωγής: Νίκος Σέκερης


Ηθοποιοί: Λάκης Λαζόπουλος, Meredyth Herold, Μίρκα Καλαντζοπούλου, Χρήστος Σιμαρδάνης


Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ανδρέας Σινάνος


Ήχος: Αργύρης Λαζαρίδης


Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης


Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου


Σκηνικά-Κοστούμια: Μπιάνκα Νικολαρεΐζη


Μουσική: Puccini: O mio babbino caro, L. Delibes: Lakme, Albinoni: Conc. IX No.2, Telemann: Konz D-dur, Haydn:
Trio No 1, Patric O' Hearn: Indigo, Righteous Bros: Unchained Melody, Muddy Waters: Manish Boy


Αθήνα, 1993

Πηγή: www.nikosnikolaidis.com

Continue